Açıklama
Turunç Fidanı, Turunç Ağacı ve Turunç Meyvesi (Citrus aurantium)
Turunç fidanı (Citrus aurantium), sedef otugiller ailesi içinde bir alt grup olan turunçgillerden olan bütün Akdeniz’e kıyı ülkelerde, Güneydoğu Asya kıyılarında yetişen, kışın yaprağını dökmeyen ağaca ve bu ağacın portakala benzeyen, fakat suyu acımtırak olan meyvesine verilen addır.
Turunç ağacı dünyada acı portakal (bitter orange), eksi portakal (sour orange), Sevil portakal (Seville orange), Aurantii cortex, Aurantii amari cortex, Bigarad portakal (Bigarade orange) gibi isimlerle bilinmektedir. Dünyada farklı isimlerle bilinen turuncun anavatanın Güneydoğu Asya olduğu bildirilmektedir. Turunç buralardan 10 ve 11. asırlarda Akdeniz ülkelerine getirilmiştir.
Acı portakal olarak da bilinen turunç meyvesi; reçel, marmelat, kabuk yağı, pektin üretimi gibi alanlarda yararlanılmaktadır. Bu ürünlerin üretiminde meyvenin kabuk kısmından kullanılmakta olup meyvelerin içleri (meyve eti) ise herhangi bir değerlendirmeye tabi tutulmadan atılmaktadır. Son yıllarda yapılan araştırmalar turunç meyvesinden kilo verme amacıyla kullanılabileceğini göstermiştir.
Turunç fidanı, tohumlarından elde edilen çöğürler aşılanarak turunçgil fidesi üretiminde anaç olarak kullanılır.
Toprak İstekleri
Toprak turunçgiller için temelde bir destek ve dayanak vazifesi görmektedir. Turunçgiller için esas üzerinde durulması gereken hususlar toprağın havalanan bir yapıya sahip olduklarını. Çünkü turunçgil kökleri yüksek fotoğraflar oksijen ister, havasızlığa çok duyarlıdır. Ağır ve
havalanmayan topraklarda hemen boğulma tepkisi gösterirler. Bu sebeple turunçgillerin yetiştirileceği toprağın esas havalanan ve süzek bir yapıda olması mecburiyeti vardır.
ÜRÜNLERİMİZİ SİPARİŞ ETMEK İÇİN AŞAĞIDAKİ LİNKLERİ KULLANABİLİR, WHATSAPP İLETİŞİM VE DESTEK HATTIMIZDAN ÜRÜNLER İLE İLGİLİ BİLGİ EDİNEBİLİRSİNİZ.
Turunçgil bahçesi kurulacak olan yerde ilk bakılacak nokta toprağın fiziksel özellikleridir. Sonra kimyasal özelliklerdir. Turunçgil bahçesi kurulacak
toprağın belli bir derinliğe kadar Gerekir. Derinlik en az 1 metre olmalı. Belli bir derinliğe kadar (en az 1 metreye kadar) geçirimsiz bir kil tabakası ya
da taban kayası bulunamıyor. Taban suyu sorunu da bulunmamalıdır. Turunçgillerde toprak pH’ının da hafif asit olması istenir. İdeal pH 6’dır. Ancak 5’in altına indikçe ve 7.5’in üstüne çıktıkça biriken ağır metal ve elementlerin toksik etkisiyle turunçgil kökleri zehirlenirler.
Sağlıklı ve verimli bir turunçgil yetiştiriciliği için; toprağın havalanan, belli bir derinliğe sahip ve drenaj (yani toprakta su birikmesine engel olacak şekilde fazla suyun tahliyesi) özelliğine sahip olması gerekir. Bu sebeple kilce zengin ve ağır topraklar, daha hafif topraklara göre yetiştiricilik açısından sorunlu olduğu arzu edilmez. İdeal bir turunçgil toprağının sahip olması gereken
-Toprak pH’sı hafif asit yada nötr veya hafif alkali
olmalıdır.
-Toprakta belli oranlarda kil, mil, kireç bulunmalıdır.
Toprağın kil içeriği% 8-10 arası olmalı fakat üst sınır olan
% 20’yi geçmemelidir. Toprağın içerdiği kum oranının%
50 dolaylarında olması istenir. Toprağın sahip olduğu tın
oranı ise% 20 kadar geçerlidir. Topraktaki etkin kireç
miktarı% 5-10 arasındadır. – İyi bir turunçgil toprağının geçirgenliği 10-20 cm / saat
olmalıdır. Topraktaki gözenek oranı hiçbir zaman% 10’un
altına düşmemelidir. -Turunçgil bahçesi düşünme düşünmüş topraktaki tuz
miktarı asla% 0.30’u geçmemelidir.
Turunçgillerde limon ihtiyacını kış ona göre kuru ve hastalıklı dalların dışında olduğu onu yıl budama yapılmaz. Limonlarda ise uçkurutan hastalığı
bulaşma riskini kaldırmak için Ekim sonu-Kasım başında her yıl uç alma şeklinde budama içerir. Toprak ve iklim denetimi sulama durumunu
belirlemektedir. Damla sulama tercih edilmeli ve mümkünse tansiyometre kullanılmalıdır. Gübreleme onu yıl içerir. Ancak verilecek
gübre cins ve miktarı toprak ve yaprak analizlerine göre belirlenmelidir.
Toprak turunçgiller için temelde bir destek ve dayanak vazifesi görmektedir. Turunçgiller için esas üzerinde durulması gereken husus toprağın havalanan bir yapıya sahip olmasıdır. Çünkü turunçgil kökleri yüksek miktarda oksijen ister, havasızlığa çok duyarlıdır. Ağır ve havalanmayan topraklarda hemen boğulma tepkisi gösterirler. Bu sebeple turunçgillerin yetiştirileceği toprağın öncelikle havalanan ve süzek bir yapıda olması
mecburiyeti vardır.
